ხუთშაბათი, 2025-06-26, 7:24 PM
მოგესალმები სტუმარი |
|
|
მთავარი » 2008 » ივნისი » 17 » leqsi
leqsi | 8:23 PM |
ე ყაჩაღებმა მომკლეს არაგვზე
ჩამომრჩა უკან მე ჩერქეზეთი,
ვუახლოვდები ჩვენსკენ დარიალს,
დამშრალი თერგი ერთი წვეთია,
აგრამ ზღვასავით გულზე გადიარს.
წამექცა თავზე ცა გარღვეული,
და ცაზე კიდევ სხვა მყინვარის ცა,
და დარიალით გადარეული
ვალებს ცრემლების თერგი მირეცხავს.
და გადავყურებ ალმას უფსკრულებს,
კვალდაკვალ ჩემი დემონი მომდევს,
ვხედავ გიგანტის შოლტის მუსკულებს
ა რკინის ბაწარს, ყელზე რომ მომდეს.
ვიცი, მომელის მაინც ეს ბედი,
და ისიც ვიცი ჩემზე ახია,
ძვირფასო, არ ვარ, იცოდე, ყბედი,
ნ თავის მოკვლა რა ტრაბახია.
მაგრამ მიტაცებს ქარიშხალივით
მ თვალუწვდენი ხრამების ფსკერი,
ვიცი, ქალი ხარ, ყველა ქალივით
იცი, ამასაც ეჭვით უცქერი.
მინდა, რომ ვიყო მწირი გულადი,
საშინელ ღამეს ვეფხვი რომ დაბდღვნა,
ვარ ავსებული შენით გულამდე
ა მოვარდნილი ცრემლების წარღვნა.
მინდა მოვიფრთხნა ამ შარაგზაზე,
მინდა გავიხსნა გული ალალი,
მე ყაჩაღებმა მომკლეს არაგვზე,
ენ ჩემს სიკვდილში არ გიდევს ბრალი.
1926
|
|
კატეგორია: ლექსები |
ნანახია: 567 |
დაამატა: lof
| რეიტინგი: 0.0/0 |
|
|
|
| სტატისტიკა |
 |
|
