ხუთშაბათი, 2025-06-26, 3:22 PM
მოგესალმები სტუმარი |
|
|
მთავარი » 2008 » ივნისი » 17 » leqsi
leqsi | 8:26 PM |
ბილისის ღამე
თითქო კვდებოდა თბილისის ღამე,
სარაჯიშვილის ხმებით ტიროდა,
ტარს ამოჰქონდა გულის ბალღამი
ტკვარის მარცხენა სანაპიროდან.
ასე მღეროდა მაშინ მეტივე
ფიჭვის შეკრული თეთრი გედებით,
და უეცარი ძველი მოტივი
ნაცრებოდა სხვა იმედებით.
რა მაბადია - ან რა მებადა,
მე ვარ ტიტველი მთა შავნაბადა,
მაგრამ გული რომ მაინც მიტირის,
ითქო ჩააგდეს ცეცხლის საკრიეს...
ახლა მეც ვაქებ ინდუსტრიის ქარს,
მეც მინდა ძველი ქვეყნის დალეწვა.
თაფლის ფრთა ჰქონდა მაშინაც იკარს
ა გული ფრთაზე მალე დაეწვა.
და მაპატიეთ, მე თუ მივსტირი
რძიან ბალახს და თბილისის დილას.
მე მეხარბება, მართლა მესტვირე
რსენას ლექსით რომ გამოზრდილა.
ჯერ კიდევ ვზივარ ძველებურ ტივზე,
ვტირი შეკრული ფიჭვის გედებით.
არ შევჩერდები მე ამ მოტივზე,
ე თვითონ ვცხოვრობ ამ იმედებით.
1927
|
|
კატეგორია: ლექსები |
ნანახია: 608 |
დაამატა: lof
| რეიტინგი: 0.0/0 |
|
|
|
| სტატისტიკა |
 |
|
